Corta actividade para o día de chegada que partindo dende a Vega de Brañagallones achegarémonos ata a Vega de Valdebezón e a cova do mesmo nome.

A ruta parte da majada de Brañagallones por un carreiro que ascende cara os prados dos Chairos de Ferramoru onde permanecen os escasos restos da antiga cabana de Ranéu, para dende aquí alcanzar o cumio do Cantu l’Osu. O camiño é en ocasións de difícil andaina, pola multitude de senllas existentes e o complexo relevo karstico. Con todo, esta privilexiada atalaia ofrece unha das máis amplas vistas do Parque Natural de Redes, divisándose incluso os afastados Picos de Europa.

Gañamos de novo os prados de Ferramoru para avanzar ata a Collada da Muezca, case encima de Brañagallones, debe proseguirse deixando á dereita os murallones rochosos do Xerru les Plans e O Porrón ata alcanzar o collado da Pasada Cerrosa. A vega de Brañagallones ofrece entón unha espectacular paisaxe, destacando no centro do circo glaciar que conforman as serras de les Príes e Pintacanales. Alcánzase así enseguida o próximo Colláu Puercu, desde onde se goza dunha marabillosa perspectiva dos bosques do Monte Redes, as brañas de L’Ablanosa, Busumberón e Vega Pociellu e as alturas do Picu Valdebezón, a Pena ‘l Vientu ou o Mongayu.
Agora descendemos por unha empinada senda que entre faiales nos achega ata Valdebezón. Estas campeiras son o paso natural entre as brañas do val do Monasteriu e as máis orientais de Vega Pociellu, sendo outrora percorrido moi frecuentado polos pastores que pasaban dun a outro val.

Non se prevén pasos de escalada nin rápeles na actividade.

Dende Brañagallones, o itinerario iníciase en dirección sur pola pista que arrinca na majada. Seguindo o val do Ríu Monasteriu a través dun frondoso hayedo secular alcánzase enseguida a
majada de Valdebezón, punto en que finaliza a pista.
O itinerario sinalizado prosegue con todo ao oeste, deixando á esquerda as afiadas cristas da La Cuchilla para ascender con forte pendente ata as campeiras situadas encima do espolón.

A andaina prosegue agora por un carreiro que en dirección sur empolícase todo o máis alto da crestería, dando vista xa ás camperas de Wamba na veciña provincia de León. Desde este punto é posible ascender campo a través pola ladeira para coroar o cume da Pena ‘l Vientu, privilexiado miradoiro colgado sobre a conca do Ríu Monasteriu desde onde se obteñen algunhas das mellores vistas do corazón do Parque Natural, alcanzándose a divisar incluso as instalacións da próxima Estación Invernal de S. Isidro.
Descendendo do cume pola mesma vereda, diríxese agora a andaina á Collada lles Aguyes, paso natural entre o val casín do Monasteriu e os leoneses do Ríu Isoba, que descende desde o Puertu S. Isidro. De lles Aguyes basta proseguir o camiño a media ladeira pola vertente sur da Pena ‘l Vientu ata alcanzar a collada da raia l’ Acebal. Neste alto existe un antigo refuxio da gardería do Parque e unha fonte na que tomar auga.
O itinerario entronca así co denominado Camín de Castela, vía probablemente de orixe medieval que durante séculos transitaron os arrieros casinos no seu comercio coa provincia de Leon. Desde este punto pode optarse por tomar a senda que a través da collada a Xara alcanza o Llagu Ubales ou seguir o Camín de Castela ata atopar á dereita a senda que pola crestería descende cara á majada de Mericueria.
Desde as cabanas de Mericueria o itinerario penétrase no bosque de Redes a través dunha estreita senda que, tras cruzar varias veces o río, termina por atopar a pista que leva de novo á majada de Brañagallones, destino final do itinerario.

Non se prevén pasos de escalada nin rápeles na actividade.

Esta ruta arrinca do pobo de Tarna (Caso), onde se colle un camiño á dereita co firme de formigón nalgúns tramos, e polo que ascendemos encaixonados entre muros de pedra, chegando a un fermoso bosque de faias. Un pouco despois, atopamos unha curva moi pronunciada á esquerda, estamos na encrucillada de Terreros, onde nos haberá un cruzamento de camiños. Neste punto divídese o camiño, o da esquerda conduce aos Rebollos de Llanu’l Toru e, o da dereita á fervenza do Tabayón.
Collendo o desvío da dereita que nos leva ao Monte Saperu. Máis tarde, cruzaremos o arroio da Requexada por unha preciosa ponte de madeira, e camiñaremos co efecto da penumbra do bosque e sen grandes desniveis.

Un pouco máis adiante finaliza a pista onde se atopa a fonte dos Arellales, e a ruta prosegue faldeando a ladeira, ata chegar a un claro do bosque onde se avistan os cumes do Cuetu Negru e o Cantu´l Osu. Pouco despois asoma a chaira da Campona, desde onde se alcanza enseguida a Fervenza ‘l Tabayón. A fervenza, aínda que de escaso caudal, é dunha singular beleza, pola altura do salto e o majestuoso do faial. Cruzando a majada e perdendo un pouco de altura achegámonos ao río Mongallu, e cruzalo por onde mellor se poida.

Regresamos á Campona, onde tomamos un carreiro que nos permitirá pechar o circuíto, no canto de regresar polo mesmo itinerario.

Para iso collemos un carreiro, balizado pero menos evidente nos seus primeiros metros que o que traiamos ata aquí, e que por baixo dos prados da majada métese no val do río Mongallu, baixo as ladeiras do Cuetu Negru.

Pronto se converte nun ancho camiño que atravesa o bosque, en busca do fondo do val da Ablanosa, e aquí, no medio dun pequeno claro en metade do bosque – a majada Rebollau -, o carreiro vira bruscamente cara á esquerda e é entón cando contemplamos o Cantu’l Osu. Cruzamos o río Nalón por unha boa ponte, e o camiño sobe uns metros e sae á estrada do Porto de Tarna, pero apenas 20 metros máis aló un carreiro descende lixeiramente á dereita, entre o río e a estrada. Este carreiro, entre leiras, lévanos ao pobo de Tarna, saíndo xusto á entrada do mesmo, no punto onde comezaramos a ruta unhas horas antes.

Non se prevén pasos de escalada nin rápeles na actividade.